- صفحه اصلی
- مقالات علمی معتبر
- علت عدم ارتباط چشمی در کودکان مبتلا به اتیسم
علت عدم ارتباط چشمی در کودکان مبتلا به اتیسم

علت عدم ارتباط چشمی در کودکان مبتلا به اتیسم
در این مقاله به بررسی دلایل احتمالی کاهش ارتباط چشمی در کودکان اتیسم ، تأثیر آن بر تعاملات اجتماعی و روشهای مداخلهای برای بهبود آن میپردازیم. پس اگر در اطراف خود کودکی با این اختلال میشناسید ، تا پایان مقاله ما را همراهی کنید.
ارتباط چشمی یکی از اولین و مهمترین شاخصهای تعامل اجتماعی است که از دوران نوزادی شکل میگیرد. اما ارتباط چشمی در کودکان اتیسمی بهطور کلی متفاوت از کودکان نوروتیپیک (غیر اتیستیک) است. برخی از آنها ممکن است به ندرت ارتباط چشمی برقرار کنند ، برخی دیگر ممکن است نگاههای بسیار کوتاه داشته باشند و گروهی هم ممکن است در شرایط خاص ، ارتباط چشمی داشته باشند اما در تعاملات اجتماعی معمول از آن اجتناب کنند.
در ابتدا به دلایل کاهش ارتباط چشمی در کودکان اتیسم میپردازیم.
۱-اضافهبار حسی (Sensory Overload) :
نگاه کردن به چشمهای دیگران ممکن است برای کودکان اتیسم بیشازحد تحریککننده باشد. آنها ممکن است احساس کنند که این کار مغزشان را خسته یا ناراحت میکند.
۲-مشکل در پردازش اجتماعی :
کودکان اتیسم ممکن است در درک ارتباطات غیرکلامی ، ازجمله حالات چهره و نگاه چشم ، مشکل داشته باشند. بنابراین ، نگاه کردن به چشمهای دیگران برای آنها معنای خاصی ندارد یا گیجکننده است.
۳-تمرکز بر سایر جزئیات :
برخی کودکان اتیسم بهجای تمرکز روی چهره و چشمهای فرد مقابل ، به جزئیات دیگری مانند حرکات دهان ، لباس ، یا اشیای اطراف توجه میکنند.
۴-اضطراب و استرس :
برقراری ارتباط چشمی ممکن است برای کودکان اتیسم اضطرابآور باشد. برخی از آنها وقتی مجبور به نگاه کردن در چشمهای دیگران میشوند ، دچار استرس و ناراحتی میشوند.
۵-تفاوت در شیوه برقراری ارتباط :
بعضی از افراد اتیسمی احساس میکنند که ارتباط چشمی لزومی ندارد و ترجیح میدهند به روشهای دیگری مانند گوش دادن به صدا یا استفاده از سایر نشانههای محیطی تعامل داشته باشند.
در ادامه به راهکارهای بهبود ارتباط چشمی در کودکان اتیسم اشاره میکنیم.
۱-استفاده از بازیدرمانی
بازیهایی که کودک را به ارتباط چشمی تشویق میکنند ، مانند بازیهای تقلیدی و نقشآفرینی ، میتوانند به افزایش ارتباط چشمی کمک کنند. بهعنوان مثال ، بازیهایی که نیاز به نگاه کردن به چهره و چشم دارند (مانند قایمباشک) میتوانند مؤثر باشند.
۲-تقویت مثبت
تحسین کلامی ، پاداشهای ملموس (مانند اسباببازی یا خوراکی مورد علاقه) و تقویت اجتماعی میتوانند کودک را به برقراری ارتباط چشمی تشویق کنند.
۳-مدلسازی رفتاری و آموزش از طریق مشاهده
دیدن ویدیوهای مدلسازی اجتماعی که در آن افراد دیگر از ارتباط چشمی استفاده میکنند ، میتواند به کودک کمک کند تا این مهارت را بیاموزد.
۴-کاهش استرس و فشار
تحمیل ارتباط چشمی به کودک میتواند باعث اضطراب بیشتر شود. بهتر است ارتباط چشمی بهصورت طبیعی و در محیطی آرام و حمایتی انجام شود.
۵-جایگزینی روشهای دیگر
در برخی موارد ، بهجای اصرار بر ارتباط چشمی مستقیم ، میتوان به کودک یاد داد که به بینی یا دهان فرد مقابل نگاه کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد.
در آخر باید به این نکته اشاره کنیم که کودکان اتیسم روشهای متفاوتی برای برقراری ارتباط دارند و نباید آنها را مجبور به ارتباط چشمی کرد. هدف اصلی ، افزایش تعاملات اجتماعی به روشی است که برای آنها راحت و مؤثر باشد. همچنین ارتباط چشمی در کودکان مبتلا به اتیسم چالشی مهم در تعاملات اجتماعی آنها محسوب میشود. درک دلایل این مشکل و استفاده از روشهای حمایتی مناسب میتواند به بهبود مهارتهای اجتماعی این کودکان کمک کند. مهمترین اصل در این مسیر ، احترام به تفاوتهای فردی و ایجاد محیطی حمایتی برای یادگیری مهارتهای اجتماعی بدون فشار و استرس است.
مرکز گفتاردرمانی و کاردرمانی روزبه رضایی ( گفتار درمانی شرق تهران ، گفتار درمانی تهرانپارس ) مجهز به دستگاه تصویربرداری از حنجره ( استروبوسکوپی و لارنگوسکوپی ) واقع در شرق تهران ، تهرانپارس با ارائه ی روش ها و راهکار های درمانی نوین در ارتباط با هر اختلالی میتواند در مسیر درمان کودکتان ، شما را یاری دهد.
اگر میخواهید اطلاعات خود را در این زمینه و اختلالات مختلف بالا ببرید روی لینک های زیر کلیک کنید و صفحات ما را دنبال کنید.
3 نکته مهم در مورد اختلال اتیسم
علت رفتار متفاوت در کودک دارای اتیسم
آیا اکو کردن کودکان همیشه نشانه اتیسم است؟
آینده کودک دارای اختلال اتیسم چگونه است؟
علت علاقه به اشیای چرخنده در کودکان اتیسم چیست؟
رژیم غذایی مناسب برای کودکان مبتلا به اتیسم
مرکز گفتار درمانی روزبه رضایی یکی از مجهزترین و باکیفیت ترین مراکز تهران است که در زمینه اختلالات گفتار و زبان، اختلال بلع، اختلالات صوت و گرفتگی صدا، اختلال یادگیری و توجه و تمرکز و اختلالات رفتاری به مراجعین مختلف از سراسر کشور از سال ١٣٨۶ خدمت رسانی می کند. این مرکز در شرق و شمال شرق تهران و در منطقه تهرانپارس واقع شده است. تهرانپارس یکی از مناطقی است که دسترسی های عمده ای به مناطق شمال تهران، مرکز تهران و شرق و جنوب شرق تهران، حکیمیه، قنات کوثر، شهرک امید، شهر پردیس و لواسانات توسط اتوبان های همت، بابایی، افسریه، بسیج، یاسینی و آزادگان دارد. همچنین منطقه تهرانپارس دارای ایستگاه های متعدد مترو جهت ارتباط با مناطق مختلف شهری می باشد که رفت و آمد در این منطقه را تسهیل نموده است.
این مرکز مجهز به دستگاه تصویربرداری از حنجره (استروبوسکوپی) است.