چرا والدین توانبخشی کودک خود را اولویت نمی‌دانند؟

توانبخشی یکی از ارکان اصلی حمایت از کودکانی است که با مشکلات گفتاری ، جسمی یا شناختی مواجه هستند. با این حال، در عمل مشاهده می‌شود که بسیاری از والدین ، علی رغم آگاهی نسبی از اهمیت این خدمات ، توانبخشی را در اولویت زندگی روزمره خود قرار نمی‌دهند. این مسئله پیامد های بلندمدتی برای کودک ، خانواده و حتی جامعه به همراه دارد. در این مقاله به دلایل این موضوع از ابعاد مختلف میپردازیم پس تا انتها ما را همراهی کنید.

۱-عوامل روان‌شناختی
انکار یا نپذیرفتن مشکل کودک: برخی والدین به‌ویژه در مراحل اولیه تشخیص، با نوعی «انکار» مواجه‌اند. پذیرش اینکه فرزندشان نیازمند توانبخشی است ، برایشان دشوار بوده و باعث می‌شود اقدام لازم را به تعویق بیندازند.
امید به بهبود خود به‌ خودی: والدین تصور می‌کنند کودک به مرور زمان و با رشد طبیعی بهبود می‌یابد و نیاز چندانی به جلسات توانبخشی ندارد.
احساس گناه یا شرم: گاهی والدین ناخودآگاه توانبخشی را یادآور نقص کودک می‌دانند و از مواجهه با آن پرهیز می‌کنند.

۲-عوامل اقتصادی
هزینه‌های نسبتا بالا: خدمات توانبخشی اغلب تحت پوشش کامل بیمه‌ ها نیست و هزینه‌ های طولانی‌ مدت آن برای خانواده‌ها سنگین است.
اولویت‌های مالی دیگر: خانواده ممکن است هزینه‌ های فوری مانند اجاره خانه ، تحصیل فرزندان دیگر یا درمان‌ های پزشکی را مهم‌تر از توانبخشی بدانند.

۳-عوامل اجتماعی و فرهنگی
نگرش جامعه: در برخی فرهنگ‌ ها مشکلات رشدی یا ناتوانی کودک همچنان با برچسب‌ های منفی همراه است. این نگرش موجب می‌شود والدین از مراجعه منظم به مراکز توانبخشی پرهیز کنند تا مورد قضاوت یا ترحم قرار نگیرند.
کمبود آگاهی عمومی: بسیاری از والدین اطلاع دقیقی از فواید توانبخشی، نقش آن در افزایش استقلال کودک و پیشگیری از مشکلات آینده ندارند.

۴-عوامل مربوط به نظام سلامت و آموزش
دسترس‌ پذیری محدود: مراکز توانبخشی در همه شهرها به‌ ویژه مناطق کوچک یا روستایی وجود ندارد. والدین مجبورند برای جلسات مسافت طولانی طی کنند.
کیفیت خدمات: در برخی موارد ، تجربه‌ی منفی والدین از مراکز یا درمانگران ، باعث کاهش اعتماد و تداوم درمان می‌شود.
عدم پیوستگی خدمات: نبود هماهنگی بین پزشکان، مربیان مدرسه و تیم توانبخشی، موجب می‌شود خانواده‌ها اهمیت آن را کمتر درک کنند.

۵-سبک زندگی و محدودیت‌ های زمانی
مشغله‌های روزمره: والدین شاغل یا خانواده‌ هایی با چند فرزند، زمان کافی برای رفت‌وآمدهای مکرر به مراکز توانبخشی ندارند.
خستگی و فرسودگی والدین: روند طولانی توانبخشی و نیاز به صبر زیاد ، گاهی باعث می‌شود والدین انگیزه خود را از دست بدهند.


اما در ادامه به این نکته اشاره میکنیم که پیامد های بی‌توجهی به توانبخشی در کودکان چیست؟
تأخیر در رشد حرکتی ، گفتاری یا شناختی کودک
وابستگی بیشتر در آینده و کاهش استقلال فردی
فشار روانی بیشتر بر خانواده در بلند مدت
افزایش هزینه‌های اجتماعی و درمانی در آینده


راهکارها و پیشنهادهای ما در رابطه با این موضوعات عبارتند از
افزایش آگاهی عمومی: برگزاری کارگاه‌ها و کمپین‌های اطلاع‌رسانی درباره اهمیت توانبخشی.
حمایت‌های مالی و بیمه‌ای: تحت پوشش قرار گرفتن خدمات توانبخشی توسط بیمه‌های پایه.
تقویت مراکز محلی: گسترش مراکز در مناطق محروم برای افزایش دسترس‌پذیری.
مشاوره روان‌شناختی برای والدین: کمک به پذیرش شرایط کودک و کاهش احساس گناه یا انکار.
همکاری بین‌بخشی: هماهنگی بین پزشکان، مدارس و مراکز توانبخشی برای تسهیل فرآیند.

در آخر باید باز هم به این نکته اشاره کنیم که عدم اولویت دادن والدین به توانبخشی کودک ، ترکیبی از عوامل روانی ، اقتصادی ، فرهنگی و ساختاری است. درک این دلایل می‌تواند به متخصصان ، سیاست‌گذاران و حتی خانواده‌ها کمک کند تا موانع را شناسایی کرده و راهکارهایی برای ارتقای کیفیت زندگی کودکان فراهم سازند.

مرکز گفتاردرمانی و کاردرمانی روزبه رضایی ( گفتار درمانی شرق تهران ، گفتار درمانی تهرانپارس ) مجهز به دستگاه تصویربرداری از حنجره ( استروبوسکوپی و لارنگوسکوپی ) واقع در شرق تهران ، تهرانپارس با ارائه ی روش ها و راهکار های درمانی نوین در ارتباط با هر اختلالی میتواند در مسیر درمان کودکتان ، شما را یاری دهد.

اگر میخواهید اطلاعات خود را در این زمینه و اختلالات مختلف بالا ببرید روی لینک های زیر کلیک کنید و صفحات ما را دنبال کنید.
رشد گفتار کودکت برات مهمه؟
چه زمانی باید نگران حرف نزدن کودک باشیم؟
تاخیر حرکتی در کودکان و نقش کاردرمانی
نقش گفتار درمانی در توانبخشی کودکان دارای شکاف کام

مرکز گفتار درمانی روزبه رضایی یکی از مجهزترین و باکیفیت ترین مراکز تهران است که در زمینه اختلالات گفتار و زبان، اختلال بلع، اختلالات صوت و گرفتگی صدا، اختلال یادگیری و توجه و تمرکز و اختلالات رفتاری به مراجعین مختلف از سراسر کشور از سال ١٣٨۶ خدمت رسانی می کند. این مرکز در شرق و شمال شرق تهران و در منطقه تهرانپارس واقع شده است. تهرانپارس یکی از مناطقی است که دسترسی های عمده ای به مناطق شمال تهران، مرکز تهران و شرق و جنوب شرق تهران، حکیمیه، قنات کوثر، شهرک امید، شهر پردیس و لواسانات توسط اتوبان های همت، بابایی، افسریه، بسیج، یاسینی و آزادگان دارد. همچنین منطقه تهرانپارس دارای ایستگاه های متعدد مترو جهت ارتباط با مناطق مختلف شهری می باشد که رفت و آمد در این منطقه را تسهیل نموده است.
این مرکز مجهز به دستگاه تصویربرداری از حنجره (استروبوسکوپی) است.